Τυπικά ο πρώτος γύρος τελείωσε (έχουμε κάποιους εξ αναβολής αγώνες ενώ προέκυψε κι ένας ακόμα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ηρακλή) στην Basket League αλλά εκείνο που πρέπει να μας απασχολήσει πλέον είναι το πώς θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα.
Και όχι μόνο το «πως» αλλά και το «αν»! Η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Οι ομάδες δεν έχουν έσοδα αφού πλέον τους αφαιρέθηκε ακόμα ένα κομμάτι που ήταν τα εισιτήρια λόγω του περιορισμού. Χρήματα από τη φορολογία του στοιχήματος δε διακρίνονται στο βάθος! Πήραν πέρυσι μια προκαταβολή κατόπιν έντονων πιέσεων (και ήταν «γερή», περίπου 250 χιλιάδες κάθε ΚΑΕ, ακόμα και το Μεσολόγγι που υποβιβάστηκε) και στη συνέχεια έμειναν στο «ως 600 χιλιάδες για κάθε ομάδα».
Η λεπτομέρεια είναι το «ως»! Σημαίνει ότι θα μπορούν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο αλλά δε θα είναι σίγουρα εκεί! Σε κάθε περίπτωση οι ΚΑΕ έκαναν έναν υπολογισμό, προσδοκώντας σε έξοδα που αποδεικνύονται (μακάρι να διαψευστούμε) υποθετικά. Προς το παρόν τουλάχιστον και με έντονη την υποψία να γίνει μόνιμο…
Ήταν τυχαίο ότι είχαμε 9 ευρωπαϊκές συμμετοχές; Πόνταραν σε αυτά τα χρήματα και τώρα που τελειώνει ο Ιανουάριος, ούτε τα έχουν δει και δεν είναι τόσο αισιόδοξοι ότι θα τα δουν. Δεν αποκλείεται αυτή η «προκαταβολή» των 250 χιλιάδων να είναι το τελικό ποσό στα ταμεία των ομάδων.
Από τον ΕΣΑΚΕ δεν υπάρχει κάποια ενίσχυση που θα ανακούφιζε τις ομάδες, άλλωστε είναι ένας Οργανισμός που υπολειτουργεί ειδικά στο εμπορικό κομμάτι και σε οτιδήποτε έχει σχέση με την πρόοδο και την ανάπτυξη. Στα τριάντα χρόνια από την ίδρυσή του δείχνει ανήμπορος να αντιδράσει και να ακολουθήσει με τεράστια ευθύνη του Βαγγέλη Γαλατσόπουλου.
Μπορούμε να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα με την πανδημία και την κρίση στην Ελλάδα. Δε μπορούμε να παραβλέψουμε την έλλειψη πλάνου. Κι αυτό καθρεπτίζεται στο πρόσωπο του προέδρου κατά κύριο λόγο και στις ΚΑΕ κατά δεύτερο.
Υπό αυτές τις συνθήκες θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσουν μέσα από τον ΕΣΑΚΕ και για το μέλλον του Συνδέσμου. Συνεχίζουμε…
Τι είδαμε την τελευταία αγωνιστική; Την ΑΕΚ να δαμάζει τα κύματα των δυσκολιών και των εμποδίων που έχει φέτος και στο αγωνιστικό κομμάτι να βγάζει εικόνα πάθους, μαχητικότητας, συσπείρωσης κι ετοιμότητας. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτουργεί άριστα σε μια ομάδα που φέτος είναι πιο ομάδα απ’ ότι ήταν την τελευταία διετία με τα τεράστια μπάτζετ και τους υψηλούς στόχους.
Κάθε νίκη της ΑΕΚ είναι μεγάλη ανάσα καθώς τα προβλήματα παρουσιάζονται μπροστά της καθημερινά. Χωρίς να ξέρει κάποιος που θα καταλήξουν.
Ο ΠΑΟΚ είναι από τις μεγάλες απογοητεύσεις του πρώτου γύρου. Πολύ πιο ήρεμος οικονομικά και διοικητικά, δείχνει περισσότερο «μπερδεμένος» από ποτέ. Χάθηκε η «μαχητικότητα» τώρα που ηρέμησαν τα πράγματα; Πάντως το ίδιο μπερδεμένος είναι και ο Λυκογιάννης που σίγουρα δεν είναι ευχαριστημένος απ’ αυτό που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ. Του οποίου το ρόστερ δεν είναι κακό.
Η Λάρισα έδειξε συνέπεια: Ενίσχυσε το ρόστερ της με ποιοτικούς παίκτες, συγκεντρώθηκε και είχε εικόνα ομάδας αποφασισμένης να παίξει τελικούς. Τόσο με τον Απόλλωνα Πάτρας όσο με τον Άρη και τον Ιωνικό κι αυτό πιστώνεται αφενός μεν στη διοίκηση για τις κινήσεις της, αφετέρου στον Φώτη Τακιανό για την ετοιμότητα και τη νοοτροπία των παικτών.
Κάτι που δε θα αποδώσω στον Κούρο Σεγκούρα. Ειλικρινά, απορώ πως σε έναν από τους «τελικούς» που είχε να παίξει η ομάδα του παρουσιάζει τα εξής:
-Δύο παίκτες να τσακώνονται μεταξύ τους και να μην ξαναπαίζουν
-Τον καλύτερο σέντερ του να αποβάλλεται με τεχνική ποινή και αντιαθλητικό
-Τον δεύτερο σέντερ του να μπαίνει μέσα και να δέχεται τεχνική ποινή με το «καλησπέρα»
-Έναν από τους πιο ποιοτικούς παίκτες του στο κρίσιμο σημείο να ζητά αλλαγή
Βεβαίως κι έχουν ευθύνη οι παίκτες, να μην τους βγάζουμε άγιους. Αλλά αυτή δεν είναι εικόνα ομάδας που θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένη για παιχνίδι τόσο μεγάλης σημασίας! Ακόμα κι αν είχαν παράπονα από τους διαιτητές οι Νικαιώτες, μια σύγκριση ανάμεσα στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία των δύο ομάδων είναι αρκετή. Κι αυτό, επιτρέψτε μου, αποτελεί πρωτίστως ευθύνη του προπονητή.
Στη Ρόδο ο Ολυμπιακός είχε εύκολο έργο (με Ουόκαπ και Μάρτιν να είναι παραγωγικοί) απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες του φετινού πρωταθλήματος.
Στο Λαύριο, το Περιστέρι έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση αλλά δεν είμαι τόσο βέβαιος αν οι γηπεδούχοι έκαναν τη χειρότερη. Διότι προσπαθώ να βρω την καλύτερή τους, φέτος. Γενικά φέτος, το Λαύριο δεν είναι καλό. Έχει μια λογική βέβαια, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που αποχώρησε και ο Κάρτερ ενώ είναι δεδομένο ότι η περσινή πορεία από κάθε άποψη δεν επαναλαμβάνεται. Αλλά το Λαύριο φέτος δεν είναι καλό.
Ο Άρης κατάφερε χάρη στην άμυνά του να επικρατήσει του Απόλλωνα Πάτρας και να σταθεροποιηθεί στην πρώτη οχτάδα. Με μεγάλες νίκες όπως επί του Παναθηναϊκού ή εκτός με Προμηθέα αλλά και με +19 επί του Περιστερίου, ο Άρης έχει μια αξιοπρεπή και ήρεμη πορεία. Ο Απόλλωνας ξαναμοντάρεται μετά την απώλεια του Κόλεμαν, έχει καλή ομάδα και σίγουρα είναι αντίστοιχα αξιοπρεπής με τον Άρη.