Αν η Εθνική Νέων Ανδρών μας θύμισε πόσο πίσω έχει μείνει το ελληνικό μπάσκετ στην παραγωγική διαδικασία τα τελευταία χρόνια, τότε η Εθνική Εφήβων ήρθε για να υπογραμμίσει το πρόβλημα. Η Ελλάδα δεν ανήκει εδώ και πολλά χρόνια στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ στις “μικρές” ηλικίες και καλά θα κάνουμε να το χωνέψουμε.
Η Εθνική Εφήβων κατετάγη 12η στη Σμύρνη, αλλά το πρόβλημα δεν είναι η τελική θέση. Και οι Γάλλοι ήταν φαβορί για το χρυσό μετάλλιο, ωστόσο η απρόσμενη ήττα στους “8” από τη Σλοβενία τους έριξε στην 5η. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν μία από τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά ή ότι δεν είχαν ταλέντο. Το έδειξαν άλλωστε στα υπόλοιπα παιχνίδια, έχοντας συνολικό ρεκόρ 6-1 με συντριπτικές νίκες.
Αντιθέτως, η Ελλάδα χωρίς τον Αλέξανδρο Σαμοντούροβ έβγαλε την εικόνα μιας ομάδας που ήταν ένα επίπεδο χαμηλότερα από αυτές που τερμάτισαν στην πρώτη οκτάδα. Και το ίδιο μπορείς να πεις και για τους Νέους Άνδρες στο δικό τους EuroBasket. Οι λόγοι που το ελληνικό μπάσκετ έχει μείνει πίσω είναι πολλοί και πολυγραμμένοι. Αυτό άλλωστε δεν αποτελεί φυσικά τωρινό φαινόμενο. Υφίσταται εδώ και χρόνια, απλά κάποιες γενιές φροντίζουν με τις επιτυχίες τους να το κρύβουν κάτω από το χαλί.
Το ξέρετε ότι από το 2004 μέχρι φέτος, όσο δηλαδή η FIBA διοργανώνει τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα παίδων, εφήβων και νέων ανδρών σε ετήσια βάση, και τα επτά μετάλλια που έχει η Ελλάδα, τα έχουν κατακτήσει ουσιαστικά δύο γενιές;
Τέσσερα οι 90άρηδες (ένα χρυσό ως Νέοι το 2009 στη Ρόδο ένα αργυρό ως Νέοι το 2010 στην Κροατία, ένα χρυσό ως Έφηβοι το 2008 σε Πύργο-Αμαλιάδα και ένα αργυρό ως Έφηβοι το 2007 στη Μαδρίτη) και τρία οι 97άρηδες (ένα χρυσό ως Νέοι το 2017 στην Κρήτη, ένα χρυσό ως Έφηβοι το 2015 στο Βόλο και ένα χάλκινο ως Παίδες το 2013 στο Κίεβο). Και φυσικά δεν συνυπολογίζουμε τα μετάλλια Β’ κατηγορίας, έτσι;
Οι υπόλοιπες γενιές όχι μόνο δεν έχουν φτάσει σε μετάλλιο, οι περισσότερες δεν έχουν καταφέρει να μπουν καν στην οκτάδα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε 9 από τις 17 χρονιές που διοργανώνονται τα EuroBasket όλων των ηλικιακών κατηγοριών (με το διετές διάλειμμα το 2020 και το 2021 λόγω της πανδημίας), η Ελλάδα έμεινε εκτός οκτάδας σε δύο από τις τρεις διοργανώσεις.
Αναλυτικά:
* 2005: 13η στο U16, 13η στο U18, 5η στο U20
* 2008: 12η στο U16, 1η στο U18, 13η στο U20
* 2009: 14η στο U16, 13η στο U18, 1η στο U20
* 2011: 11η στο U16, 14η στο U18, 12η στο U20
* 2012: 9η στο U16, 11η στο U18, 8η στο U20
* 2015: 13η στο U16, 1η στο U18, 18η στο U20
* 2016: 16η στο U16, 9η στο U18, 3η στο U20 (Β’)
* 2018: 6η στο U16, 14h στο U18, 13η στο U20
* 2022: 12η στο U18, 12η στο U20
Όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς από την παραπάνω λίστα, μόνο μία χρονιά οι εθνικές ομάδες παίδων, εφήβων και νέων ανδρών δεν κατάφεραν να προκριθούν και οι τρεις το ίδιο καλοκαίρι στην οκτάδα: το 2011. Ας ελπίσουμε ότι η φιλόδοξη Εθνική Παίδων, που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις στα παιχνίδια προετοιμασίας και μοιάζει ικανή για κάτι καλό, δεν θα τριτώσει το κακό σε μερικές ημέρες από σήμερα, στα Σκόπια.